Poetry collection when heart speak out

Friday 2 December 2011

“ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰਖਿਏ"


ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਮਹੋਬਤ ਖੁਦ ਨਾਲ,
ਜਦੋ ਚੜੀਆਂ ਸਰੂਰ ਉਸਦੇ ਨੂਰ ਦਾ,

ਹੋ ਨੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਯਕੀਨ ਦਿਲ ਨੂੰ,
ਦੇਖਿਆ ਨੀ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਏਨੇ ਨੂਰ ਨਾਲ,

ਰਬ ਦੇ ਅਗੇ ਕੀਤੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਕ ਅਰਦਾਸ,
ਮਿਲਾ ਦੇ ਰਬਾ, ਇਕ ਵਾਰ ਉਸ ਨਾਲ,
ਸਜਾਵਾ ਉਸਨੂੰ ਅਨਮੋਲ ਸੀਪਿਆ ਦੇ ਨਾਲ,

ਜੀਵਾ-ਬਿਤਾਵਾ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਸੀਨ ਪਲ ਉਸ ਨਾਲ,
ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰਖਾ ਉਸਨੂੰ,
ਜੀਦਾ ਰਖੇ ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਜਾਏਜਾਦ ਨੂੰ ਬੰਦ ਤਜੋਰਇਆ,
ਜੀਦਾ ਰਖੇ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਥਾਂ,

Thursday 1 December 2011

" ਕਾਲੇਜ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੀ ਜੁਬਾਨੀ "


ਇਸ਼ਕ਼ ਹੋਯਾ ਨਾ ਹੋਯਾ ਇਥੇ,
ਪਰ ਅਜ ਕਿਓ ਆਯਾ ਅਖਾਂ ਚ ਪਾਣੀ,
ਜਿਵੇ ਹੁੰਦੀ ਬਹੁਤ ਗੁੜੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀ ਜੁਬਾਨੀ,

ਅਜ ਪਤਾ ਚਲੇਯਾ... ਜੇੜੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਨ-ਬਨ,
ਓ ਅਸਲ ਸੀ ਇਕ ਗੂੜੀ ਯਾਦ ਬਣ ਜਾਣੀ,
ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਰਸਾਗੇ ਆਗੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਜਿੰਦਗੀ ਸਾਰੀ,

ਇਹ ਆਖਰੀ ਦਿਨ ਤਾ ਸਿਰਫ ਦੋ ਘੜਿਆਂ ਦਾ ਲਗਦਾ,
ਜੀ ਤਾ ਚਾਉਦਾ...
ਏਨਾ ਚੰਦ ਘੜਿਆਂ ਚ ਸਮਾਂ ਲਾਵਾ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਲ ਸਾਰੇ,

ਦੋਸਤ ਮਿਲੇ, ਮਿਲੇ ਕੁਝ ਖਾਸ ਯਾਰ,
ਜਿਨਾ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਏਵਜੇ ਤਾਰ,
ਸੋ਼ਚ ਸੋ਼ਚ ਮੈਂ ਹੇਰਾਨ ਹੁੰਦਾ...ਕਿਵੇ ਚਲੁਗੀ ਜਿੰਗਦੀ ਅਗੇ,
ਏਹੀ ਪੁਛਦੇ ਰਿਹੰਦੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਵਾਲ,

ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਕੌਣ ਸਮਝੇ,
ਦਿਤਾ ਸਿਖਾਇਆ ਇਥੇ ਏਨਾ ਕੁਛ.... ਪੂਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਘਟ ਜਾਪੈ,
ਦੇਖੇਆ ਜਾਵੇ ਹੋਯਾ ਇਥੇ ਹਲੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨੀ ਤੇ ਕੀਤੇ ਹੋਯਾ ਇਥੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ,

ਕਾਲਜ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੀ ਜੁਬਾਨੀ

Tuesday 22 November 2011

“ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ "


ਦਿਲ ਤੋੜ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੇਣਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ,

ਇਹ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ,


ਮਿਲਿਆ ਜਦੋ ਦਾ ਤੇਨੂੰ,ਬਦਲੀ ਫਿਤਰਤ ਸਾਡੀ,

ਹੋਯਾ ਨੀ ਸੀ ਯਕੀਨ....ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਮਲ ਕਦੇ ਉਸ ਰਵਾਯਤ ਨੂੰ,


ਫਿਰ ਸੋ਼ਚੇਆ ਤੇ ਸਮ੍ਝੇਆ.....ਹੋਯਾ ਨੀ ਸੀ ਕਦੇ ਸਚਾ ਪਿਆਰ,

ਉਸ ਰਵਾਯਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ,


ਦਿਲ ਤੋੜ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੇਣਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ,

ਇਹ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ,

Friday 18 November 2011

" ਯਾਰਾ ਅਗੇ.... ਸਭ "



ਪੀ ਪੀ ਕਢੇ ਨੇ ਗ਼ਮ ਯਾਰਾ ਆਗੇ,
ਜੋ ਕਿਸੇ ਤੋ ਨਾ ਸੁਨੇ ਤੇ ਨਾ ਜਰੇ ਗਏ,

ਰੋ ਰੋ ਹੋਯਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਯਾਰਾ ਆਗੇ,
ਜੋ ਖੁਦ ਦੇ ਵਾਜੂ ਨਿਕਲਦੇ ਰਹੇ,

ਪਟ ਪਟ ਕਬਰਾ ਚੋ ਦਫ਼ਨ ਗ਼ਮ ਦਿਯਾ ਕਹਾਣੀਆ ,
ਸੁਣਾਦੇ ਰਹੇ .........
ਓਹੀ ਸਭ ਯਾਰਾ ਅਗੇ ਜੇਓੰਦੇ ਰਹੇ,

ਨਸ਼ਾ ਤਾ ਬਹਾਨਾ ਚ....
ਅਸਲ ਨਸ਼ੇੜੀ ਤਾ ਹੋਯਾ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਏਨੇ ਗੁੜ ਨਸ਼ੇਯਾ ਦੇ ਭਰੇ ਗਮਾ ਨਾਲ ਵੀ ਖੁਦ ਨੂ ਚਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ,

ਲਗੇਯਾ ਹੋਣਾ ਕੀ ਨਸ਼ਾ ਬੋਲਦਾ,
ਨਾ ਯਾਰ ਮੇਰੇਯਾ.......
ਇਹ ਤਾ ੨੦ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਾਰ ਚ ਇਕ ਸੋਫੀ ਨਸ਼ੇੜੀ ਹੋ.....
ਸਿੰਗਲਾ ਆਪਣੇ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਗ਼ਮ ਆਪਣੇ ਯਾਰਾ ਆਗੇ ਫੋਲਦਾ,
ਕਿਓਕੀ.... ਉਮੀਦ ਹੈ ਸਮਝਣਗੇ ਓਹੋ ਉਸ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ,

Wednesday 16 November 2011

" ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀਆ ਨੇ ਉਨਾ ਦੇ ਨਾਲ "


ਅਜ ਮਿਲੇ ਤਾ ਸੀ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਨੂੰ,
ਅਜ ਵੀ ਦਿਲ ਧੜਕਦਾ ਮੇਹਸੂਸ ਹੋਵੇ,

ਅਜ ਵੀ ਚੇਹਰਾ ਖਿਲਿਆ ਤਾ ਸੀ ਸਾਡਾ,
ਪਰ ਖ਼ਫਾ ਸੀ ਰੋਣਕ ਤੇ ਨੂਰ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਖ ਤੋ,

ਅਜ ਕੁਛ ਕਮੀ ਸੀ ਮਹੌਲ ਦੇ ਵਿਚ,
ਜੋ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ ਦੂਰ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਖ ਤੋ,

ਉਸ ਵੇਲੇ ਹੋਈ ਇਬਾਦਤ ਨੂਰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਅਗੇ,
ਕਰ ਦੇਵੇ... ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਪਲਾ ਨੂੰ ਓਨਾ ਦੇ ਹਵਾਲੇ,

ਚਾਹੇ ਕੁਛ ਪਲ ਖੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਸਾਡੇ ਘਟ ਜਾਣ ਸਾਰੇ,
ਪਰ ਓਹੋ ਪਲ ਤਾ ਆਉਣੇ ਹੀ ਨੀ.... ਸਾਡੇ,
ਜਦੋ ਤਕ ਰਹੇਗਾ ਉਦਾਸ ਓਹੋ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਸਾਡਾ,
ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੀ ਪਰਵਾ ਨਹੀ... ਬਸ ਰਹੇ ਸਦਾ ਖੁਸ਼ ਓਹੋ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਸਾਡਾ,

Wednesday 9 November 2011

" ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ "


ਉਡੀਕ’ਚ ਤਕਦੇ ਰਹੰਦੇ ਸੀ ਖਿੜਕੀ’ਚ ਰਾਹਾ ਓਨ੍ਨਾ ਲਈ,
ਕਿਨੇ ਵਰ੍ਰੇ ਟਾਪ ਚਲੇ ਮਿਲੇ ਉਨਾ ਨੂੰ,
ਸੋਚਦੇ ਸੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਿਵੇ ਦਿਲ ਚੰਦਰਾ ਬੇਸੁਰਥ ਹੋਯਾ ਓਨਾ ਲਈ,

ਅਜ ਮੁੜੀ ਰੋਣਕਾ... ਅਜ ਦਿਲ ਦੀ ਦੜਕਨ ਮੇਹਸੂਸ ਹੋਵੇ...
ਜਦ ਮਿਲੇ ਸੀ ਏਨੇ ਵਰੇਆ ਮਗਰ ਓਨਾ ਨੂੰ,
ਖਿਲਿਆ ਦਿਲ ਸਾਡਾ.... ਹੋਇਯਾ ਰੋਣਕਾ….. ਖੁਸ਼ੀ ਏਨੀ ਜਾਪੇ....
ਜਿਵੇ ਜੇਓੰਦਾ ਹੋਣਾ ਰਬ ਵੀ ਓਨਾ ਲਈ,
ਜਦੋ ਨਿਕਲੇ ਪਹਿਲੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਹ ਤੋ ਸਾਡੇ ਲਈ,
ਪੂਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਜਿਤਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਛੋਟੀ ਜਾਪੇ
ਕਰ ਦਿਤੀ ਇਕ ਪੱਸੇ ਓਨਾ ਲਈ,

ਫਿਰ ਕਰ ਗਏ ਨੇ ਘਾਯਲ.... ਅਜ
ਰੂਹ ਨੂੰ ਕਰ ਕੈਦ ਚਲੇ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਤੜ੍ਹਫਾਨ ਲਈ ਛਾਡ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਜਾਂਦੇ ਕਹ ਗਏ....ਇੰਤਜਾਰ ਚ ਜਾਂ ਦੇਣ ਨੂੰ,
ਓਹੋ ਏਹੇ ਭੂਲ ਗਏ.......
ਸਾਡੀ ਜਾਂ ਨੂੰ ਇੰਤਜਾਰ ਦੀ ਤਜੋਰੀ ਚ ਬੰਦ ਕਰ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਚਾਹੇ ਉਨਾ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਜਾਨ ਦੀ ਪਰਵਾ ਨੀ,
ਪਰ ਸਾਡੀ ਜਾਨ ਨੀ ਜਾਣੀ.... ਜਦੋ ਤਕ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਹਥਾ ਨਾਲ ਨੀ ਲੇਂਦੇ ਓਹੋ,

Monday 31 October 2011

" ਇਸ਼ਕ਼ ਪੁਗਾਉਣਾ ਨਾ ਸੋਖਾ"


ਇਹ ਤਾ ਇਸ਼ਕ਼-ਏ-ਸਮੰਦਰ ਹੈ,
ਜੋ ਨਿਮਾਣੀ ਬੁਕਲ’ਚ ਨਾ ਸਮਾਵੇ,
ਜੇ ਹੋਵੇ ਜਿਗਰ ਹੀਰ- ਰਾਂਝੇ, ਸੱਸੀ- ਪੁੰਨੁ, ਤੇ ਸ਼ਾਹ-ਜਹਾਨ ਵਰਗਾ ਵੱਡਾ.
ਸਮਝੇ ਜੋ ਏਨੂ ਉਸ ਰਾਬ ਦੀ ਇਬਾਦਤ ਵਰਗਾ,
ਤਾਹੀ ਕੋਈ ਮੌਤ ਤਕ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਸ਼ਤੀ ਨੂੰ ਸਮੰਦਰ’ਚ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਚਲਾ ਪਾਵੇ,

ਹੁੰਦਾ ਇਸ’ਚ ਵਿਛੋਰਾ, ਹੁੰਦਾ ਹਰ ਗਲ’ਚ ਦਿਲ ਥੋੜਾ,
ਹੁੰਦਾ ਓਹੋ ਸੁਲ੍ਲਾ ਦੀ ਸੇਜ ਦੀ ਤਰਾਹ,

ਸਹੇ ਨਾ ਜਾਨ ਇਹ ਕਚੇ ਵਾਦਿਆ ਨਿਬਾਉਣ ਦੀ ਤਰਾਹ,
ਹੁੰਦਾ ਆਸ਼ਕ਼ ਨੂੰ ਜਾ ਦਾ ਵਿਛੋਰਾ ਉਸਦੇ ਵਾਦੇ ਟੁਟਣ ਨਾਲ,
ਨਿਬਾਆ ਨਾ ਜਾਵੇ ਪਿਆਰ ਸਿਰਫ ਗੱਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤਰਾਹ,

ਚਾਹੇ ਗਈ ਆਖਿਰ’ਚ ਜਾਨ ਆਸ਼ਕੀ’ਚ ਸਾਰਿਆ ਦੀ,
ਉਸੇ ਕਰ ਬਣਇਆ ਰਿਹਾ ਅਮਰ ਪਿਆਰ ਰਬ ਦੇ ਵਜੂਦ ਦੀ ਤਰਾਹ,
ਚਾਹੇ ਰਬ ਦਿਸੇ ਨਾ ਕਦੇ, ਲਬੇ ਨਾ ਕਦੇ ਵਜੂਦ,
ਆਸ਼੍ਕ਼ ਨੂੰ ਨਾ ਲਬੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਤੋ ਬੇਗੈਰ ਜੀਣ ਦਾ ਅਸੂਲ, ਓਸੇ ਤਰਾਹ.....

ਜਲਦਾ ਰਹੇ ...ਮਚਦਾ ਰਹੇ ਤਨ ਬਦਨ,
ਪਰ ਮਿਟ ਨਾ ਪਾਵੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦਾ ਜਨੂੰਨ,
ਰਹੇ ਤਾਕ’ਚ ਆਸ਼੍ਕ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ...
ਹੋਆ ਬੇਸੁਰਦ ਜਿਵੇ ਰਹੇ ਬਟਕਦਾ ਜੰਗਲਾ’ਚ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭੂ ਲਈ ਇਕ ਯੋਗੀ ਦੀ ਤਰਾਹ,

Sunday 16 October 2011

“ਦਿਲ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੇ ਕਾਤਲ ਅਸਾ ਵੀ ਸਾ”


·    ਦਿਲ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੇ ਕਾਤਲ ਅਸਾ ਵੀ ਸਾ,
ਅਸਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਤਾ ਤੂੰ ਸਿਖਾਇਆ,

ਓ ਤਾ ਦੋ-ਚਾਰ ਦਿਨ ਦੀ ਚਾਂਦਨੀ ਸੀ,
ਪੂਰੀ ਉਮਰ ਨਿਭਾਉਣਾ ਤਾ ਤੂੰ ਸਿਖਾਇਆ,
ਦਿਲ ਤਾ ਅਸੀ ਦਿਤਾ ਸੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੇਖ ਕੇ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਦੇਖ ਦਿਲ ਦੇਣਾ ਤਾ ਤੂੰ ਸਿਖਾਇਆ.

ਅਜ ਹਾਂ ਅਸੀ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੇ ਕਾਤਲ,
ਚਾਵਾਂਗੇ ਤੂੰ ਵੀ ਇਕ ਵਾਰ ਸਮਝੇ ਸਾੰਨੂ ਸਾਡੀ ਖਾਤਿਰ.
ਜਿਵਾਗੇ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਤਾ ਤੇ,
ਬਣਾਗੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਹਮਰਾਜ,

ਹੁਣ ਕਰਾਗੇ ਤੇਰੇ ਉਹੋ ਲਫਜਾ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ,
ਜੋ ਹੋਣਗੇ ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੇਹਲਾਉਣ ਵਾਲੇ,
ਨੀ ਤਾ ਹੋ ਜਾਊਂਗਾ, ਕਤਲ ਕਿਸੇ ਦਿਲ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦਾ,
ਦਿਲ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੇ ਕਾਤਲ ਤਾ ਅਸਾ ਵੀ ਸਾ,

Sunday 2 October 2011

मैं नाचीज़

मेरी उमर नहीं उतनी, जितनी बड़ी उनकी सो़च,
मेरे सपने नहीं उतने, जितने मजबूत उनके असुल,
मेरी सात जन्म नहीं उतने, जितना मुश्किल उनका एक जन्म,
मेरा अस्तित्व ना होता... अगर “गाँधी परिवार में “मोहन” पेंदा ना हुआ होता,
मेरी यह जिंदगी – जिंदगी ना होती... अगर उन्होंने अपनी छड़ी का जोर ना चलाया होता,

उनमे थी ऐसी कशिश, दूसरा ढूंढे भी ना मिले ब्रह्माण्ड में,
किया जो उन्होंने... हुआ असर कुछ ऐसा,
हुआ यकीन; होता होंगा रब भी कुछ ऐसा,
दिखाई प्यार की ताकत,
सिखाया कैसे जिया जाए दूसरे की खातिर,

पूजा ना सिर्फ उन्हे इस धरती पे,
हुआ असर उनका पूरी दुनिया पे,
जिए जिंदगी आपने ही असूलो पे,
दलाई जीत उनपे चलते हुए,
और आज जी रही है कितनी ही ज़िंदगिया इसी के फल्सवरूपो से,

उन्हे याद कर... होता है अपने जीने पे नाज़,
क्यूंकि... यह जान इतनी है खास,
इसके पीछे बहा है खून उस शख्श का,
बनाने वाला भी पूजता होंगा उसे,
होता होंगा उसे भी खुद पे नाज़,

हम में एक वो खुद ना हो आज,
मगर जिंदा रहे उनकी अहिंसा की आंच,
जिससे बचा रहेंगा इंसानियत पे विशवास,
और रहे उनके लिए हमेशा इज्ज़त का भाव,
रहे दुश्मन के लिए भी प्रेम का भाव,
और गाते रहेंगे हम – “हमारा देश महान” का राग,
साबरमती के संत तुने कर दिखाया कमाल,

 “जय हिंद! जय हिंद! जय हिंद!”

Wednesday 28 September 2011

“ਮਿਸਾਲ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕਿੰਦੀ ਦੇਵਾਂ”


ਹਿਮਤ, ਹੋਸਲੇ ਦੀ ਦਾਤ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕਿੰਦੀ ਦੇਵਾਂ,
ਸਿਰ ਤੇ ਬਣ ਕਫ਼ਨ ਚਲਣ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕਿੰਦੀ ਦੇਵਾਂ,

ਜਿੰਨੇ ਛੱਡ ਬਚਪਨ ਦੀਆ ਖੇਡਾ.
ਨਿਬਾਏ ਫਰਜ਼ ਉਮਰਾ ਤੋ ਪੇਲਾ,
ਇਸਦੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕੀ ਦੇਵਾਂ,

ਚੱੜਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਸਰੂਰ ਹਰ ਨੂ,
ਕਿਵੇ ਏਹੇ ਲੇਖੇ ਲਾਉਣਾ,
ਇਸਦੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕੀ ਦੇਵਾਂ,

ਹਾਥ ਗੋਲੇਆ ਨਾਲ, ਪਿਸਟਲਾ ਨਾਲ, ਤਾ ਦੁਸ਼ਮਨ ਖੇਲਦਾ,
ਇੰਕਲਾਬ ਲੇਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨਾਰਿਆ ਨਾਲ ਸਿਰਫ ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਦਾ ਸਪੂਤ ਹੀ ਖੇਲਦਾ,
ਇਸਦੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕੀ ਦੇਵਾਂ,

ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨਾ ਹਰ ਕੋਈ ਲੇਂਦਾ,
ਮਾਂ ਸਮਜਣ ਵਾਲੇ, ਸੀਨੇ’ਚ ਜਾ ਲਿਪਟਨਾ,
ਇਸਦੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕੀ ਦੇਵਾਂ,

ਜੰਮੇ ਨੇ ਇਸ ਮਹਾਨ ਧਰਤੀ ਨੇ ....ਕਿਨੇ ਹੀ ਸੁਰਮੇ,
ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਜੋ ਸਭ ਤੋ ਪਹਿਲਾ,
ਸਰਦਾਰ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਉਸਦਾ ਨਾ,
ਇਸ ਨਾ ਤੋ ਵਡੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕੀ ਦੇਵਾਂ,
ਇਸ ਨਾ ਤੋ ਵਡੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇਵਾਂ ਤਾ ਕੀ ਦੇਵਾਂ,



Friday 16 September 2011

“ਤਕਦਿਆ ਨੇ ਰਾਹਾ ਅਖਿਆ "


ਦੋ ਨਾਵਾ ਚਲਦਿਆ ਇਕ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ ,
ਮਿਲਦਿਆ ਨਾ ਵਿਚ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ ,
ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ ਕਾਫਿਲੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ.
ਫਾਸਲੇ ਹੁਣ ਏਨੇ.......ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਉਣ ਇਕ – ਦੂਜੇ ਨੂੰ ,

ਅੱਜ ਰਾਹਾ ਜਾਂਦੇ ਤਕਦਿਆ ਨੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਉਸਦੀ ਇਕ ਜਲਕ ਨੂੰ ,
ਹੁੰਦਾ ਏਹਸਾਸ, ਜਿਵੇ ਤਕ ਰਹਿਆ ਉਸਦਿਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਸਾਨੂੰ,

ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਇੰਤਜਾਰ ਉਸ ਘੜਿਆ ਦਾ,
ਜਦੋ........ਮਿਲੇ ਸਕੂਨ ਦਿਲ ਨੂੰ,
ਬਣਾਵੇ ਰਬ ਇਹਜੀ ਸਾਡੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ.
ਹਸਰਤ ਹੋਵੇ ਸਾਡੀ ਵੀ ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੂੰ,

ਹੁਣ ਚੇਨ ਨਾ ਆਵੇ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਬਗੇਰ ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਨੂੰ,
ਮਿਲਾ ਦੇਵੇ.....ਓ...ਰੱਬਾ ਇਕ ਵਾਰ,
ਜਿਵੇ ਕਠੋਰ ਤਪ੍ਸਇਆ ਮਿਲੇ ਮਨ-ਚਾਹੇਆ ਵਰਦਾਨ ਇਕ ਯੋਗੀ ਨੂੰ,

"Welcome to All"

Hello Friends,

Welcome to poetry spree
I will post my writing piece on regular basis with content relevant to the situation of our world, Nation, Society and of my heart.
If anyone gets any connection or find your self near to it then please like it and share it to make people feel something more meaningful on social media.

I am a big fan of unexplored things what ever it belongs to whether it is human race new inclination or changes in society observation.

We are now in a time where we can clearly see the transitional phase especially in our nation. where everyone is questioning each and every small thing available in this world.

In one sense we are more liberal now but I am observing what makes us like that. I am more like this.

"Whatever is happening is happening for a reason"
"Everything is just happening nothing is being done"

Feel above two quotes more vague but can make meaningful with unexplored sense to lot many people.

Be your world, find your own meaning and be at peace always.

Thank you,
Ankit Singla
Hope you all'll like my bit

Enjoy!