Poetry collection when heart speak out

Tuesday 22 November 2011

“ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ "


ਦਿਲ ਤੋੜ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੇਣਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ,

ਇਹ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ,


ਮਿਲਿਆ ਜਦੋ ਦਾ ਤੇਨੂੰ,ਬਦਲੀ ਫਿਤਰਤ ਸਾਡੀ,

ਹੋਯਾ ਨੀ ਸੀ ਯਕੀਨ....ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਮਲ ਕਦੇ ਉਸ ਰਵਾਯਤ ਨੂੰ,


ਫਿਰ ਸੋ਼ਚੇਆ ਤੇ ਸਮ੍ਝੇਆ.....ਹੋਯਾ ਨੀ ਸੀ ਕਦੇ ਸਚਾ ਪਿਆਰ,

ਉਸ ਰਵਾਯਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ,


ਦਿਲ ਤੋੜ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੇਣਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ,

ਇਹ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ,

Friday 18 November 2011

" ਯਾਰਾ ਅਗੇ.... ਸਭ "



ਪੀ ਪੀ ਕਢੇ ਨੇ ਗ਼ਮ ਯਾਰਾ ਆਗੇ,
ਜੋ ਕਿਸੇ ਤੋ ਨਾ ਸੁਨੇ ਤੇ ਨਾ ਜਰੇ ਗਏ,

ਰੋ ਰੋ ਹੋਯਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਯਾਰਾ ਆਗੇ,
ਜੋ ਖੁਦ ਦੇ ਵਾਜੂ ਨਿਕਲਦੇ ਰਹੇ,

ਪਟ ਪਟ ਕਬਰਾ ਚੋ ਦਫ਼ਨ ਗ਼ਮ ਦਿਯਾ ਕਹਾਣੀਆ ,
ਸੁਣਾਦੇ ਰਹੇ .........
ਓਹੀ ਸਭ ਯਾਰਾ ਅਗੇ ਜੇਓੰਦੇ ਰਹੇ,

ਨਸ਼ਾ ਤਾ ਬਹਾਨਾ ਚ....
ਅਸਲ ਨਸ਼ੇੜੀ ਤਾ ਹੋਯਾ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਏਨੇ ਗੁੜ ਨਸ਼ੇਯਾ ਦੇ ਭਰੇ ਗਮਾ ਨਾਲ ਵੀ ਖੁਦ ਨੂ ਚਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ,

ਲਗੇਯਾ ਹੋਣਾ ਕੀ ਨਸ਼ਾ ਬੋਲਦਾ,
ਨਾ ਯਾਰ ਮੇਰੇਯਾ.......
ਇਹ ਤਾ ੨੦ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਾਰ ਚ ਇਕ ਸੋਫੀ ਨਸ਼ੇੜੀ ਹੋ.....
ਸਿੰਗਲਾ ਆਪਣੇ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਗ਼ਮ ਆਪਣੇ ਯਾਰਾ ਆਗੇ ਫੋਲਦਾ,
ਕਿਓਕੀ.... ਉਮੀਦ ਹੈ ਸਮਝਣਗੇ ਓਹੋ ਉਸ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ,

Wednesday 16 November 2011

" ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀਆ ਨੇ ਉਨਾ ਦੇ ਨਾਲ "


ਅਜ ਮਿਲੇ ਤਾ ਸੀ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਨੂੰ,
ਅਜ ਵੀ ਦਿਲ ਧੜਕਦਾ ਮੇਹਸੂਸ ਹੋਵੇ,

ਅਜ ਵੀ ਚੇਹਰਾ ਖਿਲਿਆ ਤਾ ਸੀ ਸਾਡਾ,
ਪਰ ਖ਼ਫਾ ਸੀ ਰੋਣਕ ਤੇ ਨੂਰ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਖ ਤੋ,

ਅਜ ਕੁਛ ਕਮੀ ਸੀ ਮਹੌਲ ਦੇ ਵਿਚ,
ਜੋ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ ਦੂਰ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਖ ਤੋ,

ਉਸ ਵੇਲੇ ਹੋਈ ਇਬਾਦਤ ਨੂਰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਅਗੇ,
ਕਰ ਦੇਵੇ... ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਪਲਾ ਨੂੰ ਓਨਾ ਦੇ ਹਵਾਲੇ,

ਚਾਹੇ ਕੁਛ ਪਲ ਖੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਸਾਡੇ ਘਟ ਜਾਣ ਸਾਰੇ,
ਪਰ ਓਹੋ ਪਲ ਤਾ ਆਉਣੇ ਹੀ ਨੀ.... ਸਾਡੇ,
ਜਦੋ ਤਕ ਰਹੇਗਾ ਉਦਾਸ ਓਹੋ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਸਾਡਾ,
ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੀ ਪਰਵਾ ਨਹੀ... ਬਸ ਰਹੇ ਸਦਾ ਖੁਸ਼ ਓਹੋ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਸਾਡਾ,

Wednesday 9 November 2011

" ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ "


ਉਡੀਕ’ਚ ਤਕਦੇ ਰਹੰਦੇ ਸੀ ਖਿੜਕੀ’ਚ ਰਾਹਾ ਓਨ੍ਨਾ ਲਈ,
ਕਿਨੇ ਵਰ੍ਰੇ ਟਾਪ ਚਲੇ ਮਿਲੇ ਉਨਾ ਨੂੰ,
ਸੋਚਦੇ ਸੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਿਵੇ ਦਿਲ ਚੰਦਰਾ ਬੇਸੁਰਥ ਹੋਯਾ ਓਨਾ ਲਈ,

ਅਜ ਮੁੜੀ ਰੋਣਕਾ... ਅਜ ਦਿਲ ਦੀ ਦੜਕਨ ਮੇਹਸੂਸ ਹੋਵੇ...
ਜਦ ਮਿਲੇ ਸੀ ਏਨੇ ਵਰੇਆ ਮਗਰ ਓਨਾ ਨੂੰ,
ਖਿਲਿਆ ਦਿਲ ਸਾਡਾ.... ਹੋਇਯਾ ਰੋਣਕਾ….. ਖੁਸ਼ੀ ਏਨੀ ਜਾਪੇ....
ਜਿਵੇ ਜੇਓੰਦਾ ਹੋਣਾ ਰਬ ਵੀ ਓਨਾ ਲਈ,
ਜਦੋ ਨਿਕਲੇ ਪਹਿਲੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਹ ਤੋ ਸਾਡੇ ਲਈ,
ਪੂਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਜਿਤਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਛੋਟੀ ਜਾਪੇ
ਕਰ ਦਿਤੀ ਇਕ ਪੱਸੇ ਓਨਾ ਲਈ,

ਫਿਰ ਕਰ ਗਏ ਨੇ ਘਾਯਲ.... ਅਜ
ਰੂਹ ਨੂੰ ਕਰ ਕੈਦ ਚਲੇ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਤੜ੍ਹਫਾਨ ਲਈ ਛਾਡ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਜਾਂਦੇ ਕਹ ਗਏ....ਇੰਤਜਾਰ ਚ ਜਾਂ ਦੇਣ ਨੂੰ,
ਓਹੋ ਏਹੇ ਭੂਲ ਗਏ.......
ਸਾਡੀ ਜਾਂ ਨੂੰ ਇੰਤਜਾਰ ਦੀ ਤਜੋਰੀ ਚ ਬੰਦ ਕਰ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਚਾਹੇ ਉਨਾ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਜਾਨ ਦੀ ਪਰਵਾ ਨੀ,
ਪਰ ਸਾਡੀ ਜਾਨ ਨੀ ਜਾਣੀ.... ਜਦੋ ਤਕ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਹਥਾ ਨਾਲ ਨੀ ਲੇਂਦੇ ਓਹੋ,