" ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਦੀ ਤਰਾਹ "

Poetry collection when heart speak out

Tuesday 13 March 2012

ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਪੇਮਾਨੇ ਵਖਰੇ ਲਿਖੇ ਗਏ ਨੇ


  ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਪੇਮਾਨੇ ਵਖਰੇ ਲਿਖੇ ਗਏ ਨੇ,
ਇਹ ਨਾ ਕਿਸੇ ਧਰਮ ਨਾ ਕਿਸੇ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜਾ 'ਚ ਬਣੇ ਗਏ ਨੇ,

ਇਹ ਤਾ ਉਸ ਉਮਰ ਦੀ ਤਰਾਹ ਨੇ, ਜੋ ਮਰਨੋ ਬਾਅਦ ਵੀ ਜਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਮਰਦਾ ਤਾ ਜਿਸਮ ਹੈ,
ਇਸ਼ਕ਼ ਦੀ ਰੂਹ ਲਈ ਪੇਮਾਨੇ ਵਖਰੇ ਲਿਖੇ ਗਏ ਨੇ,

ਮੈਂ ਨਾ ਕੁਝ ਏਹੇ ਇਸ਼ਕ਼-ਏ-ਸਮੁੰਦਰ ਨੁੰ ਸਮਝਣ ਵਾਲਾ,
ਮੈਂ ਹਾਂ ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਇਕ ਗੁਲਾਮ ਜਿਸ 'ਚ ਪੇਆਦੇਆ ਨੁੰ ਰਾਜੇ ਗੜ ਦਿਤੇ ਗਏ ਨੇ,
ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਰਾਜ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਪੇਮਾਨੇ ਵਖਰੇ ਲਿਖੇ ਗਏ ਨੇ,

ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੁੰ ਪਾਉਣਾ ਤਾ ਇਨਸਾਨੀ ਫਿਤਰਤ ਹੈ,
ਪਰ ਇਸ਼ਕ਼ ਚ ਗਵਾ ਕੇ ਪਾਉਣਾ ਹੀ ਸਾਚੀ ਮਹੋਬਤ ਹੈ,
ਇਸ਼ਕ਼ ਨੁੰ ਪਾਉਣ ਦੇ ਪੇਮਾਨੇ ਵਖਰੇ ਲਿਖੇ ਗਏ ਨੇ ::

Friday 2 December 2011

“ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰਖਿਏ"


ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਮਹੋਬਤ ਖੁਦ ਨਾਲ,
ਜਦੋ ਚੜੀਆਂ ਸਰੂਰ ਉਸਦੇ ਨੂਰ ਦਾ,

ਹੋ ਨੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਯਕੀਨ ਦਿਲ ਨੂੰ,
ਦੇਖਿਆ ਨੀ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਏਨੇ ਨੂਰ ਨਾਲ,

ਰਬ ਦੇ ਅਗੇ ਕੀਤੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਕ ਅਰਦਾਸ,
ਮਿਲਾ ਦੇ ਰਬਾ, ਇਕ ਵਾਰ ਉਸ ਨਾਲ,
ਸਜਾਵਾ ਉਸਨੂੰ ਅਨਮੋਲ ਸੀਪਿਆ ਦੇ ਨਾਲ,

ਜੀਵਾ-ਬਿਤਾਵਾ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਸੀਨ ਪਲ ਉਸ ਨਾਲ,
ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰਖਾ ਉਸਨੂੰ,
ਜੀਦਾ ਰਖੇ ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਜਾਏਜਾਦ ਨੂੰ ਬੰਦ ਤਜੋਰਇਆ,
ਜੀਦਾ ਰਖੇ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਥਾਂ,

Thursday 1 December 2011

" ਕਾਲੇਜ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੀ ਜੁਬਾਨੀ "


ਇਸ਼ਕ਼ ਹੋਯਾ ਨਾ ਹੋਯਾ ਇਥੇ,
ਪਰ ਅਜ ਕਿਓ ਆਯਾ ਅਖਾਂ ਚ ਪਾਣੀ,
ਜਿਵੇ ਹੁੰਦੀ ਬਹੁਤ ਗੁੜੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀ ਜੁਬਾਨੀ,

ਅਜ ਪਤਾ ਚਲੇਯਾ... ਜੇੜੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਨ-ਬਨ,
ਓ ਅਸਲ ਸੀ ਇਕ ਗੂੜੀ ਯਾਦ ਬਣ ਜਾਣੀ,
ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਰਸਾਗੇ ਆਗੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਜਿੰਦਗੀ ਸਾਰੀ,

ਇਹ ਆਖਰੀ ਦਿਨ ਤਾ ਸਿਰਫ ਦੋ ਘੜਿਆਂ ਦਾ ਲਗਦਾ,
ਜੀ ਤਾ ਚਾਉਦਾ...
ਏਨਾ ਚੰਦ ਘੜਿਆਂ ਚ ਸਮਾਂ ਲਾਵਾ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਲ ਸਾਰੇ,

ਦੋਸਤ ਮਿਲੇ, ਮਿਲੇ ਕੁਝ ਖਾਸ ਯਾਰ,
ਜਿਨਾ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਏਵਜੇ ਤਾਰ,
ਸੋ਼ਚ ਸੋ਼ਚ ਮੈਂ ਹੇਰਾਨ ਹੁੰਦਾ...ਕਿਵੇ ਚਲੁਗੀ ਜਿੰਗਦੀ ਅਗੇ,
ਏਹੀ ਪੁਛਦੇ ਰਿਹੰਦੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਵਾਲ,

ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਕੌਣ ਸਮਝੇ,
ਦਿਤਾ ਸਿਖਾਇਆ ਇਥੇ ਏਨਾ ਕੁਛ.... ਪੂਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਘਟ ਜਾਪੈ,
ਦੇਖੇਆ ਜਾਵੇ ਹੋਯਾ ਇਥੇ ਹਲੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨੀ ਤੇ ਕੀਤੇ ਹੋਯਾ ਇਥੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ,

ਕਾਲਜ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੀ ਜੁਬਾਨੀ

Tuesday 22 November 2011

“ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ "


ਦਿਲ ਤੋੜ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੇਣਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ,

ਇਹ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ,


ਮਿਲਿਆ ਜਦੋ ਦਾ ਤੇਨੂੰ,ਬਦਲੀ ਫਿਤਰਤ ਸਾਡੀ,

ਹੋਯਾ ਨੀ ਸੀ ਯਕੀਨ....ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਮਲ ਕਦੇ ਉਸ ਰਵਾਯਤ ਨੂੰ,


ਫਿਰ ਸੋ਼ਚੇਆ ਤੇ ਸਮ੍ਝੇਆ.....ਹੋਯਾ ਨੀ ਸੀ ਕਦੇ ਸਚਾ ਪਿਆਰ,

ਉਸ ਰਵਾਯਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ,


ਦਿਲ ਤੋੜ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੇਣਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ,

ਇਹ ਰਵਾਯਤ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੀ,

Friday 18 November 2011

" ਯਾਰਾ ਅਗੇ.... ਸਭ "



ਪੀ ਪੀ ਕਢੇ ਨੇ ਗ਼ਮ ਯਾਰਾ ਆਗੇ,
ਜੋ ਕਿਸੇ ਤੋ ਨਾ ਸੁਨੇ ਤੇ ਨਾ ਜਰੇ ਗਏ,

ਰੋ ਰੋ ਹੋਯਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਯਾਰਾ ਆਗੇ,
ਜੋ ਖੁਦ ਦੇ ਵਾਜੂ ਨਿਕਲਦੇ ਰਹੇ,

ਪਟ ਪਟ ਕਬਰਾ ਚੋ ਦਫ਼ਨ ਗ਼ਮ ਦਿਯਾ ਕਹਾਣੀਆ ,
ਸੁਣਾਦੇ ਰਹੇ .........
ਓਹੀ ਸਭ ਯਾਰਾ ਅਗੇ ਜੇਓੰਦੇ ਰਹੇ,

ਨਸ਼ਾ ਤਾ ਬਹਾਨਾ ਚ....
ਅਸਲ ਨਸ਼ੇੜੀ ਤਾ ਹੋਯਾ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਏਨੇ ਗੁੜ ਨਸ਼ੇਯਾ ਦੇ ਭਰੇ ਗਮਾ ਨਾਲ ਵੀ ਖੁਦ ਨੂ ਚਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ,

ਲਗੇਯਾ ਹੋਣਾ ਕੀ ਨਸ਼ਾ ਬੋਲਦਾ,
ਨਾ ਯਾਰ ਮੇਰੇਯਾ.......
ਇਹ ਤਾ ੨੦ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਾਰ ਚ ਇਕ ਸੋਫੀ ਨਸ਼ੇੜੀ ਹੋ.....
ਸਿੰਗਲਾ ਆਪਣੇ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਗ਼ਮ ਆਪਣੇ ਯਾਰਾ ਆਗੇ ਫੋਲਦਾ,
ਕਿਓਕੀ.... ਉਮੀਦ ਹੈ ਸਮਝਣਗੇ ਓਹੋ ਉਸ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ,

Wednesday 16 November 2011

" ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀਆ ਨੇ ਉਨਾ ਦੇ ਨਾਲ "


ਅਜ ਮਿਲੇ ਤਾ ਸੀ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਨੂੰ,
ਅਜ ਵੀ ਦਿਲ ਧੜਕਦਾ ਮੇਹਸੂਸ ਹੋਵੇ,

ਅਜ ਵੀ ਚੇਹਰਾ ਖਿਲਿਆ ਤਾ ਸੀ ਸਾਡਾ,
ਪਰ ਖ਼ਫਾ ਸੀ ਰੋਣਕ ਤੇ ਨੂਰ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਖ ਤੋ,

ਅਜ ਕੁਛ ਕਮੀ ਸੀ ਮਹੌਲ ਦੇ ਵਿਚ,
ਜੋ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ ਦੂਰ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਖ ਤੋ,

ਉਸ ਵੇਲੇ ਹੋਈ ਇਬਾਦਤ ਨੂਰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਅਗੇ,
ਕਰ ਦੇਵੇ... ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਪਲਾ ਨੂੰ ਓਨਾ ਦੇ ਹਵਾਲੇ,

ਚਾਹੇ ਕੁਛ ਪਲ ਖੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਸਾਡੇ ਘਟ ਜਾਣ ਸਾਰੇ,
ਪਰ ਓਹੋ ਪਲ ਤਾ ਆਉਣੇ ਹੀ ਨੀ.... ਸਾਡੇ,
ਜਦੋ ਤਕ ਰਹੇਗਾ ਉਦਾਸ ਓਹੋ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਸਾਡਾ,
ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੀ ਪਰਵਾ ਨਹੀ... ਬਸ ਰਹੇ ਸਦਾ ਖੁਸ਼ ਓਹੋ ਯਾਰ ਮਾਹੀ ਸਾਡਾ,

Wednesday 9 November 2011

" ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ "


ਉਡੀਕ’ਚ ਤਕਦੇ ਰਹੰਦੇ ਸੀ ਖਿੜਕੀ’ਚ ਰਾਹਾ ਓਨ੍ਨਾ ਲਈ,
ਕਿਨੇ ਵਰ੍ਰੇ ਟਾਪ ਚਲੇ ਮਿਲੇ ਉਨਾ ਨੂੰ,
ਸੋਚਦੇ ਸੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਿਵੇ ਦਿਲ ਚੰਦਰਾ ਬੇਸੁਰਥ ਹੋਯਾ ਓਨਾ ਲਈ,

ਅਜ ਮੁੜੀ ਰੋਣਕਾ... ਅਜ ਦਿਲ ਦੀ ਦੜਕਨ ਮੇਹਸੂਸ ਹੋਵੇ...
ਜਦ ਮਿਲੇ ਸੀ ਏਨੇ ਵਰੇਆ ਮਗਰ ਓਨਾ ਨੂੰ,
ਖਿਲਿਆ ਦਿਲ ਸਾਡਾ.... ਹੋਇਯਾ ਰੋਣਕਾ….. ਖੁਸ਼ੀ ਏਨੀ ਜਾਪੇ....
ਜਿਵੇ ਜੇਓੰਦਾ ਹੋਣਾ ਰਬ ਵੀ ਓਨਾ ਲਈ,
ਜਦੋ ਨਿਕਲੇ ਪਹਿਲੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਓਨਾ ਦੇ ਮੁਹ ਤੋ ਸਾਡੇ ਲਈ,
ਪੂਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਜਿਤਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਛੋਟੀ ਜਾਪੇ
ਕਰ ਦਿਤੀ ਇਕ ਪੱਸੇ ਓਨਾ ਲਈ,

ਫਿਰ ਕਰ ਗਏ ਨੇ ਘਾਯਲ.... ਅਜ
ਰੂਹ ਨੂੰ ਕਰ ਕੈਦ ਚਲੇ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਤੜ੍ਹਫਾਨ ਲਈ ਛਾਡ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਜਾਂਦੇ ਕਹ ਗਏ....ਇੰਤਜਾਰ ਚ ਜਾਂ ਦੇਣ ਨੂੰ,
ਓਹੋ ਏਹੇ ਭੂਲ ਗਏ.......
ਸਾਡੀ ਜਾਂ ਨੂੰ ਇੰਤਜਾਰ ਦੀ ਤਜੋਰੀ ਚ ਬੰਦ ਕਰ ਗਏ ਨੇ ਓਹੋ,
ਚਾਹੇ ਉਨਾ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਜਾਨ ਦੀ ਪਰਵਾ ਨੀ,
ਪਰ ਸਾਡੀ ਜਾਨ ਨੀ ਜਾਣੀ.... ਜਦੋ ਤਕ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਹਥਾ ਨਾਲ ਨੀ ਲੇਂਦੇ ਓਹੋ,